عوامل موثر بر رشد و سلامت جسمانی کودکان دو تا شش سال

وراثت و هورمون‌ها 

تاثیر وراثت بر رشد دوران کودکی بسیار زیاد است. اندازه بدن و سرعت رشد در کودکان معمولا از والدین به ارث می‌رسد. علاوه بر وراثت هورمون‌هایی بر رشد کودک تاثیر دارند که عبارتند از:
هورمون رشدGH
این هورمون بعد از تولد برای رشد تمام قسمت‌های بدن به جز دستگاه عصبی و اندام تناسلی ضروری است. اگر کودکی فاقد هورمون رشد باشد قدش فقط به 130 می‌رسد. کودکانی که فاقد هورمون رشد هستند اگر به موقع تشخیص داده شوند با تزریق به موقع هورمون رشد می‌توانند رشد بهتری داشته باشند.
هورمون  هیپوفیز 
این هورمون باعث می‌شود عملکردی در بدن رخ دهد که در نهایت موجب رشد مغز و تاثیر کامل هورمون رشد بر بدن می‌شود. کمبود این هورمون باعث می‌شود غده تیروئید هورمون خودش را که تیروکسین است ترشح نکند. کودکانی که با کمبود تیروکسین به دنیا می‌آیند باید فورا این هورمون را دریافت کنند زیرا کمبود آن باعث عقب ماندگی ذهنی می‌شود.

سلامت هیجانی

سلامت هیجانی تاثیر عمیقی بر رشد کودکان دارد. کودکانی که زندگی خانوادگی استرس‌زا دارند بیشتر از دیگران به بیماری‌های تنفسی و روده‌ایی مبتلا می‌شوند و صدمات غیرعمدی بیشتری می‌بیندد.
محرومیت هیجانی شدید حتی می‌تواند در تولید هورمون رشد اختلال ایجاد کند و به کوتولگی روانی و اجتماعی که نوعی اختلال رشد بین 2 تا 15 سالگی است منجر شود.  ویژگی‌های این بیماری عبارت است از قامت بسیار کوتاه، کاهش ترشح هورمون رشد، استخوان بندی نارس، مشکلات سازگاری جدی، کاهش ترشح هورمون رشد.
هنگامی که این کودکان را از محیط نامناسب عاطفی دور می‌کنند سطح هورومون رشد آن‌ها به حالت عادی برمی‌گردد و به سرعت رشد می‌کند اما اگر درمان به تاخیر افتد این کوتولگی دایمی می‌شود.

تغذیه

اشتهای کودکان در سنین پیش از دبستان بسیار کم می‌شود. به این علت که سرعت رشد آنها کند شده است. و گاهی در مورد غذاهای جدید بسیار مقاومت می‌کنند این احتیاط به این علت است که از بقاء آنها محافظت می‌شود چون باعث می‌شود زمانی که بزرگسالان در کنار آنها وجود ندارند کمتر غذاهای ناآشنا را بچشند.
والدین نباید نگران کمتر غذا خوردن بچه‌ها در این سن بشوند. کودکان در این سن غذای کمتری را در یک وعده می‌خورند اما بر تعداد وعده‌های غذایی آنها افزوده می‌شود.
با اینکه کودکان در این سن غذای کمتری می‌خورند اما کیفیت غذاها بالاتر رفته است و مثل بزرگسالان غذا می‌خورند.
میزان چربی و نمک باید در غذای کودکان باید حداقل ممکن باشد چون مصرف این مواد در کودکی  با بیماری قلبی و اضافه وزن در بزرگسالی ارتباط دارد.
همچنین میزان مصرف مواد قندی باید کنترل شود چون باعث پوسیدگی دندانها می‌شود.
کودکان ترجیحات غذایی افرادی که مورد علاقه آنها هستند مثل والدین و دوستانشان را تکرار می‌کنند. عادت غذا خوردن سالم به محیط غذایی سالم بستگی دارد اما کنترل زیاد والدین موجب کاهش فرصت کودکان برای خود کنترلی می‌شود. و این رفتارهای والدین موجب می‌شود تا کودکان از غذای سالم متنفر شوند و تنقلات را ترجیح دهند.
در مجموع غذاهای کودکان در این سن باید سرشار از ویتامین و مواد معدنی مختلف باشد.

بیماری‌های عفونی 

در این سن کودکان در معرض انواع بیماری‌های عفونی مثل سرخک قرار دارند. کودکانی که تغذیه و محیط خانوادگی مناسبی دارند این بیماریها بر رشد جسمانی آنها تاثیری ندارد. در غیر این صورت موجب ایجاد یک چرخه معیوب می‌شود.