آیا نوازش‌ها می‌توانند باعث تغییر رفتار شوند؟

اگر نوازش را به عنوان درک حضور دیگری تعریف کنیم، بنابراین، رد و بدل کردن نوازش‌ها برای ما انسان‌ها اهمیت زیادی دارند، چرا که همه‌ی ما دوست داریم که مورد توجه قرار بگیریم. برای درک اهمیت دریافت نوازش، تصور کنید، یک روز از خواب بیدار می‌شوید و متوجه می‌شوید که هیچ ارتباطی بین شما و انسان‌های اطرافتان وجود ندارد و همه مانند آدم آهنی، مخزنی از اطلاعات دارند که براساس آن رفتار می‌کنند، نه صبح بخیری، نه لبخندی، نه احوال پرسی، فقط در حد نیاز و دادن اطلاعات، ارتباط برقرار می‌شود. چه احساسی خواهید داشت؟ 
ما انسان‌ها از دوران نوزادی برای دریافت نوازش تلاش کرده‌ایم، یعنی رفتارهایی که منجر به دریافت نوازش از سوی والدین می‌شده را تکرار می‌کردیم؛ و به اصطلاح می‌گوییم که رفتار کودک با دریافت نوازش تقویت شده است. به طور مثال، کودکی را در نظر بگیرید که برای اولین بار، توپی را پرتاب می‌کند، پدر و مادر شروع به تشویق کودک و دست زدن برای او می‌کنند و با این نوازش، کودک بارها و بارها توپ را پرتاب می‌کند؛ اگر با اخم والدین مواجه می‌شد، چطور؟ ممکن بود این رفتار را تکرار کند؟

اگر کودک دچار محرومیت نوازشی باشد، بله، تکرار می‌کرد؛ به خاطر داشته باشید که هر نوع نوازشی، بهتر از نبود آن است. اگر وضعیت نوازشی طوری باشد که به اندازه‌ی نیازمان، نوازش‌های مثبت دریافت نکنیم، بی‌درنگ به طرف نوازش‌های منفی می‌رویم. من به عنوان یک کودک، تصمیم گرفتم که گرفتن نوازش‌های منفی، بهتر است تا اینکه از نوازش، محروم باشم. سپس وقتی من به عنوان بزرگسال، نوازش منفی می‌گیرم، آن نوازش منفی به عنوان تقویت کننده‌ی رفتار من عمل خواهد کرد و دقیقا مانند نوازش مثبت اثر خواهد داشت. 
با این توضیحات روشن است که نوازش و عدم نوازش رفتارها، می‌تواند بر خزانه‌ی رفتاری ما موثر باشد. ما می‌توانیم روش‌های نوازشی خود را تغییر دهیم. به جای آنکه کارهایی را انجام دهیم که نوازش‌های منفی و دردناک بگیریم؛ می‌توانیم ترتیبی دهیم و کارهایی انجام دهیم که نوازش‌های مثبت و شادی آفرین دریافت کنیم، و هر موقع که در نتیجه‌ی یک رفتار جدید نوازش مثبتی می‌گیریم، آمادگی بیشتری پیدا خواهیم کرد که آن رفتار جدید را در آینده تکرار کنیم.