مسئولیت‌پذیری عنصر حیاتی در تربیت فرزند

داشتن فرزندی شاد و موفق آرزو و خواسته‌ی هر پدر و مادری است. این خواسته بدون پرورش و آموزش مسئولیت‌پذیری در کودک محقق و شدنی نیست. بسیاری از والدین برای داشتن فرزندی شاد و موفق به هر کاری اقدام می‌کنند، از کلاس‌های آموزشی، ورزشی، موسیقی و... گرفته تا برپایی جشن، خرید وسایل بازی و آموزشی تا دادن خدمات همه جانبه. متاسفانه با وجود طبیعی بودن و ارزشمند بودن این خواسته، والدین بسیاری که این مسیر را در پیش می‌گیرند به سرانجام خوشی نمی‌رسند.

برای درک این منظور ابتدا باید موفقیت را که یک واژه‌ی کلی است تعریف دقیق‌تر نمود. 
از نظر شما یک فرد موفق چه ویژگی‌هایی دارد؟؟؟
وقتی از موفقیت گفته می‌شود چه فاکتورهایی به ذهن شما می‌رسد؟؟؟

بله; انسان موفق سلامت روان دارد، فردی که سلامت روان دارد ظرفیت‌ها و توانایی‌ها و نقاط ضعف خود را خوب می‌شناسد و توانایی سازگاری با تغییرات پیرامون خود را دارد، فردی که سلامت روان دارد خود را دوست داشته و متعاقبا دیگران را نیز دوست دارد و برایشان ارزش قائل است. چنین فردی نسبت به رفتار، گفتار و افکار خود احساس مسئولیت کرده و به دلیل ارزشی که برای دیگران قائل است، دیگران را آزار نمی‌دهد.
توجه به تعریف سلامت روان ما را با مفهوم مهم مسئولیت‌پذیری مواجه می‌کند. مفهومی که مهم شمردن آن یکی از پیش نیازهای تربیتی برای داشتن فرزندی موفق است.
والدینی که خواسته‌ی قلبی‌شان موفقیت فرزندشان است، برای رسیدن به این خواسته باید به روش صحیح و مناسب برخورد کنند، در غیر این صورت موفق بودن فرزندشان رویایی بیش نیست.

خیلی وقت‌ها دلسوزی‌های بی‌جا و بدون فکر پدران و مادران آینده فرزندان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برای مثال مادری که در جواب هیچ یک از خواسته‌های فرزند خود حتی خواسته‌های غیر‌منطقی پاسخ منفی نمی‌دهد به فرزند خود چنین القا می‌کند که هر چه تو بخواهی مهیا می‌شود و خواسته و نیاز تو مهم‌تر از هر چیز دیگری است، ضمن اینکه کودک از چنین وضعیتی اینگونه برداشت می‌کند که من قادر به تغییر دادن هر شرایطی به نفع خود هستم. چنین کودکانی در بزرگسالی معمولا افرادی خود محور، سلطه جو و بی‌مسئولیت خواهند شد که از زمین و زمان طلبکار بوده و خواسته‌های خود را بیش از هر چیز دیگری در اولویت قرار می‌دهند. حالا فرض کنید فرزند دلبند و عزیز شما قرار است در اجتماع باشد و با دیگران در ارتباط، ارتباط با معلم، استاد، دوست، کارفرما، همسر و فرزند. 
به نظر شما چنین فردی درک درستی از رابطه خواهد داشت؟؟؟
تعریف شما از رابطه چیست؟؟؟
رابطه پیوند بین دو یا چند شخص است که در آن هر یک از طرفرین نیازها، خواسته‌ها و انتظارات خاص خود را دارند و هدف‌شان رسیدن به یک یا چند مورد از موارد زیر است: 
احساس شایستگی، به دست آوردن پول، علم، عشق و تعلق.
توجه کنید که برای رسیدن به هر یک از اهداف ذکر شده در رابطه و حفظ خود رابطه، وجود دو عنصر اساسی ضروری است: 
1_ احترام 
2_ اعتماد 
حالا به این سوال پاسخ دهید; فرزند دردانه‌ی شما که طی سال‌ها بر اثر تربیت شما هر آنچه را که خواسته به دست آورده، آیا توانایی برقراری یک رابطه سالم و موثر بر مبنای احترام و اعتماد متقابل را خواهد داشت؟؟؟
(ادامه دارد...)