آیا می‌دانید تعامل مثبت بین والدین و فرزندان چیست؟

تعامل مثبت

تعامل يعنی گذراندن وقت و ايجاد يک رابطه قوی بين پدر و مادر و فرزندان، تعامل مثبت اثر و اهميت بسيار زيادی در رشد روانی كودک دارد. گاهی والدين تعامل‌های كمتری با فرزندشان دارند و يا شيوه اين تعامل خيلی مطلوب نيست، اما بايد بدانيم عدم تعامل والدين و فرزندان باعث بروز مشكلات در كودک و خانواده و تشديد روز افزون آن می‌شود.

برنامه‌ريزی فعاليت‌ها برای افزايش تعامل مثبت

برای بهبود تعامل و ارتباط مثبت پدر/مادر فرزندان می‌توان برنامه‌ريزی نمود، در اين برنامه‌ريزی، والدين وقت مشخصی را به انجام فعاليت‌هايی كه مورد علاقه فرزندان است می‌گذرانند و در عين حال برای بهبود ارتباط تلاش می‌كنند هدف از اين كار افزودن فعاليت‌های تعاملی در طول هفته و تغيير رفتار والدين به منظور ايجاد ارتباط بهتر با فرزندان می‌باشد. برای رسيدن به اين هدف چهار مرحله را بايد طی كرد و بهترين روش اين است كه با فرزندان بنشينيد و با مشورت يكديگر برنامه را تنظيم كنید.

مرحله 1: فهرست فعاليت‌ها را تهيه كنيد.
تمام كارهايی كه دوست داريد با فرزندتان انجام دهيد و فكر می‌كنيد ظرف 30 دقيقه يا كمتر پايان می‌پذيرد در يک فهرست قرار دهيد، اجازه دهيد فرزندتان اين كارها را انتخاب كند.
چند نمونه از اين كارهای مفيد عبارتند از: دوچرخه سواری، قدم زدن در خارج از خانه، بازی كردن، حرف زدن، كارهای مبتكرانه انجام دادن، غذا يا شيرينی پختن

مرحله 2: با كودک قرار بگذاريد.
به همراه كودک خود برای يک يا چند مورد از فعاليت‌های فوق كه تمايل داريد در طول هفته انجام دهيد (به مدت 30 دقيقه يا بيشتر) تاريخ، ساعت، روز دقيق را مشخص نماييد. بايد حتما از موافقت فرزندتان در مورد اين زمان‌بندی اطلاع داشته باشيد و در تقويم خود آن را علامت بزنيد، اگر اتفاقی باعث به هم خوردن اين برنامه شد حتما دوباره برنامه ريزی كنيد.

مرحله 3: رفتار انضباطی خود را در جريان فعاليت‌ها تغيير دهيد. 

در طول اين فعاليت‌ها به فرزندانتان اجازه دهيد كه كار را هدايت بكنند و خودتان سعی كنيد رفتار مسئولانه داشته باشيد، در حالی كه فرزندانتان بازی را هدايت می كنند شما هم توصيف كردن و تشويق كلامی و لمسی را فراموش نكنيد.
تشويق به صورت كلامی مثل: خوب است، كار جالبی كردی، آفرين پسر/ دختر خوب، عالی است
توصيف كردن: در طول بازی برای فرزندتان توضيح دهيد كه دارد چه كار می‌كند، چه احسا سی ممكن است داشته با شد، كجاست و چه تجربه‌ای بدست می‌آورد، مثل؛داری به اسباب بازی‌ها نگاه می‌كنی، توپ را گرفتی، خيلي خوشحالي، داری قايم می‌شوی، كارت با نمک بود، انگار داری فكر می‌كنی، لمس كردن، هرگونه تماس جسمی مثبت در طول بازی می توانيد با كودک داشته باشيد. مثل؛ بغل كردن، بوسيدن، شانه‌ها را گرفتن، به سر كودک دست كشيدن،...

هنگام ارتباط با كودكتان سعی كنيد سوال كردن، دستوردادن وانتقاد كردن را از ياد ببريد.
مثال‌هايی از اين نوع فعاليت‌ها عبارت است از؛
سوال كردن؛ در طول بازی از فرزندتان نپرسيد كه دارد چه كاری را انجام می‌دهد، چرا اين كار را انجام می‌دهد؟ چرا توپ را پرت كردی؟ نظرت در مورد بازی چيست؟چرا اينقدر عصبانی شدی؟
دستورات؛ در طول بازی به فرزندتان نگوييد كه چه كاری بايد انجام دهد؛عروسک‌ها را در خانه بگذار، طاس‌ها را پرتاب كن، تو توپ را بزن من می‌گيرم. 

انتقادات؛ در حين بازی از رفتار كودک انتقاد نكنيد؛ من می‌‌گويم اين كار را درست چطور انجام دهی، آن كار را به خوبي انجام ندادی، تو بلد نيستی، درست بازی كن.
اگر مطابق اين دستورات با فرندتان ارتباط بر قرار كنيد، متوجه خواهيد شد كه فرزندتان هم به رفتارهای شما پاسخ مثبت می‌دهد.

مرحله 4:تاثير فعاليت‌ها را ارزيابی كنيد.
پس از هر فعاليت بهتر است با فرزندتان در مورد تجربه و احساسي كه درطول بازی داشتيد صحبت كنيد. سعی كنيد به دقت به حرف‌های فرزندتان گوش دهيد و تاجایی كه امكان دارد به او پاسخ‌های مثبت دهيد. در دسترس باشيد و فعاليت‌های سرگرم‌كننده انجام دهيد. برای مشاركت واقعی بايد به فرزندانتان نشان دهيد كه هميشه در كنارشان هستيد. اگر چنين عمل كنيد فرزندتان در صورت نياز به سمت شما خواهدآمد. بسيار مهم است در فعاليت‌ها و سرگرمی‌های فرزندتان شريک باشيد. در جلساتی كه مدرسه از فرزندتان می‌خواهد تا شما در آن شركت كنيد، حتماشركت كنيد. اگر نمايش يا كار خلاقانه‌ای انجام می‌دهد و از شما می‌خواهد در آن با او هم‌كاری كنيد يا كارش را تماشا كنيد حتما اين كار را انجام بدهيد، گاهي لازم است شما برنامه ويژه‌ای را برای برقرار كردن ارتباط تهيه‌ ببينيد، مثلا برای صرف شام همه با هم بيرون برويد. اين فعاليت‌ها فرصتی را برای بنيان نهادن و استحكام روابط والدين _فرزندی به وجود می‌آورد.