لجبازی در کودکان و علت های آن

مرحله کودکی هر فرد حساس ترین و مهمترین بخش شکل گیری شخصیت، خصوصیات فردی انسان و رفتار اجتماعی اش می‌باشد که همگی تا حدود زیادی از آموزش ها و محیط تاثیر می‌‌گیرند و همچنین تکامل روانی و جسمی و رشد کودک در این دوران حائز اهمیت است.

بچه ام حرف گوش نمیده!!!

این جمله تکراری بسیاری از والدین می‌‌باشد که مکررا شنیده می‌‌شود. حرف گوش دادن فرزندان طبق خواسته ها و انتظارات ما از فرزندان شکل می‌‌گیرد ، اینکه چه اندازه خواسته ما از فرزندانمان منطقی و معقول است و ارتباط گرفتن ما با آنها به چه صورت می‌باشد و آیا ارتباطی گرم و صمیمی شکل گرفته است؟

والدینی که دائما انگشت اتهام به سمت فرزندانشان دارند که:

تو هیچ وقت به حرف من گوش نمی‌‌دی!

تو چرا هر کاری که دلت می‌‌خواد انجام میدی؟

با این نحوه صحبت کردن ، خودشان فرزندان را به سمت لجبازی و مخالفت سوق می‌‌دهندو در نتیجه جواب هایی به این شکل از سمت فرزندان شنیده می‌‌شود:

• اصلا دوست دارم این کارو انجام بدم
• دلم می‌‌خواد جیغ بزنم و...

در ابتدا باید ارزیابی مناسبی از خودمان داشته باشیم که آیا ما به عنوان بزرگسال و والد همه ی خواسته هایی که دیگران و فرزندمان از ما دارند انجام می‌‌دهیم؟ و سپس فرزندانمان و خواسته هایشان را متناسب با سن و شرایطشان ارزیابی کنیم.

فرزندان ما مینیاتوری از والدین هستند که باید بتوانیم با زبان موثر و ارتباط سالم از شلیک احساسات منفی و  سرزنش ها جلوگیری کنیم.

برای تربیت صحیح و داشتن فرزندان سالم نباید از فرزندمان این خواسته را داشته باشیم که همیشه بله قربان گو باشد زیرا این فرزندان هیچ استقلال و مهارت جراتمندی که لازمه ی ورودشان به جامعه می‌‌باشد را ندارند و در دسته ی کودکان پر آسیب قرار می‌‌گیرند که برای پذیرش هر موضوعی حتی مسائل آسیب پذیر نیز قدرت پذیرش و سازگاری بالایی دارند. هرچند که این رفتار فرزندان (بله قربان گو بودن) اکثرا به اشتباه از سمت والدین مورد تایید قرار می‌‌گیرد و والدین اینطور برداشت می‌‌کنند که این کودک بسیار مودب است و اصلا لجبازی ندارد و گاها باعث جنبه مقایسه بین فرزند خودشان و فرزندی که این رفتار را دارد می‌‌شود .

یکی از اشتباه های رایج والدین در زمینه لجبازی کودکان، بزرگنمایی کردن رفتار کودک می‌‌باشد به طور مثال گفته میشود که : فرزندم هیچ وقت حرف گوش نمیدهد. در صورتیکه ممکن است در یک یا چند موضوع محدود کودک این رفتار رادارد.

از والدین خواسته می‌‌شود که:

• نسبت به رفتار فرزندشان واقع بین باشند نه اغراق کننده.
• توقعاتشان نسبت به فرزند متناسب با سن فرزند باشد.
• زمان ارائه دستوراتشان مناسب باشد(وسط بازی فرزند نباشد).
• خواسته ها جنبه دستوری نداشته باشد و به شکل پیشنهاد باشد.
• در زمان لازم حتما با مشاور و روانشناس ارتباط داشته باشند.

«ویترین و دکور فرزندان دیگران را با فرزند خودمان مقایسه نکنیم»

دلایل لجبازی:

• تثبیت استقلال:کودک دوست دارد به گونه ای باشد که خودش می‌‌خواهد نه آنگونه که شما می‌‌خواهید .
• جلب توجه: چنان سخن نگویید که کودک موضع بگیرد، او دوست دارد جلب توجه کند و کانون توجه باشد پس به مخالفت هایش بی توجهی کنید و حساس نباشید.
• رفتار والدین: ممکن است در اثر مقایسه های نا بجا و دستورات بیش از اندازه والدین باشد.
• انتقام جویی: گاهی برای انتقام جویی از رفتارهای تند و اشتباه والدین می‌‌باشد.