شیوه های مختلف فرزند پروری کدامند؟

فرزندپروري مجموعة دانش و مهارتهاي تربيت كودكان به روشي سازنده و غير مخرب است، راهي براي اين كه تواناييها و مهارتهاي آنان را رشد دهيم و مشكلات رفتاريشان را اداره كنيم. بنابراين هدف اصلي از تربيت كودكان، بار آوردن افرادي مستقل، توانمند، مسئول و با اعتماد به نفس است كه از رشد اخلاقي و اجتماعي مناسب برخوردار مي‌باشند. براي بزرگ كردن كودكان، ما به يك نظام انضباطي نياز داريم كه بتوانيم قاطعانه به كار ببريم، با اين كار به فرزندانمان مي‌آموزيم مسئوليت رفتارهاي خود و پيامد آنها را بپذيرند، به نيازها و عقايد ديگران توجه كنند و ياد بگيرند رفتارها و هيجان هاي خودشان را كنترل كنند. اگر رفتار و واكنش هاي ما قابل پيش بيني و با ثبات باشد كودكان تكليف خود را بهتر متوجه ميشوند و راحت تر با انتظارها و محدوديتهاي ما كنار مي‌آيند.

یکی از مسائلی که در فرزندپروری موضوع مهمی می‌باشد وجود محیط امن و خوشایند برای رشد و شکوفایی کودک می‌باشد. مکانی دور از خطر و همراه با رسیدگی و نظارت ما یعنی اینکه بدانیم هر لحظه او کجاست، چه می‌کند و در کنار کیست.در عین حال این محیط باید برای کودک جالب و آموزنده هم باشد.

بعد از موضوع محیط امن ،موضوع با اهمیت دیگر "انضباط قاطع" می‌باشد به این منظور که وقتی کودکی رفتار نادرستی انجام می‌دهد والدین مصمم رفتار کنند،ثبات عمل داشته باشند و به سرعت به رفتار کودک عکس العمل نشان دهند و به او بیاموزند که بهتر رفتار کند.

موفقیت روش های تربیتی و فرزندپروری به چگونگی و میزان انتظارات ما از عملکرد کودک و خودمان به عنوان یک والد بستگی دارد. اگر انتظارات ما از فرزندمان غیر واقع بینانه یا زیادتر از توان و سن او باشد و در معرض مقایسه با دیگران قرارش دهیم در واقع او را مورد آزار و آسیب قرار داده ایم و بالعکس اگر انتظاراتمان ناچیز باشد و مسئولیت و اجازه ی انجام هیچ کاری را به او ندهیم در واقع از او غفلت کرده ایم و مانع رشد و شکوفایی اش شده ایم.

خودمان نیز به عنوان والد نباید از خودمان توقع کامل و بی نقص بودن داشته باشیم در این صورت دائما خودمان را تحقیر و سرزنش خواهیم کرد و به سرعت خسته و نا امید می‌شویم و احساس بی کفایتی و ناکامی خواهیم داشت.

«یکی بودن حرف والدین با یکدیگر و همراهی یکدیگر از اصول اساسی فرزندپروری می‌باشد»

انواع سبک های فرزندپروری:

روشهای مختلف فرزندپروری بر اساس تعادلی بین توجه و محبت والدین نسبت به فرزندان وهمچنین سطح کنترل و توقع والدین تعیین می‌شود.

1. سبک فرزندپروری مستبدانه،دیکتاتورگونه: در این سبک میزان توجه و محبت والدین کمتر از میزان کنترل و محدودیت ها می‌باشد و رابطه صمیمی بین اعضای خانواده وجود ندارد و نظام حاکم بر روابط نظام بله قربان گویی می‌باشد که برای فرزندان مناسب نمی‌باشد.
2. سبک فرزندپروری سهل گیرانه: در این سبک میزان توجه و محبت بیشتر از کنترل و محدودیت  می‌باشد. فرزندان این خانواده ها بسیار نازپرورده و بی مسئولیت می‌باشند و قدرت سازگاری ب موقعیت های مختلف را ندارند و بسیار آسیب پذیرند.
3. سبک فرزندپروری بی تفاوت: در این سبک محبت و کنترل و توجه کم است و والدین غافل می‌باشند و تنها نیازهای اولیه فرزندان را برآورده می‌کنند و روابط بسیار سرد می‌باشد.
4. سبک فرزندپروری متعادل: و اما این سبک بهترین سبک می‌باشد که والدین هم محبت و توجه دارند و هم کنترل و محدودیت بر فرزندان حاکم است. در این روش والدین هم تنبیه دارند و هم تشویق و فرزندان این والدین موفق ترین می‌باشند.

صفحه ی اینستاگرام ما : Mahdhaye_Elahe