شکل گیری شخصیت در کودکان

همه ی افراد فرزندان و والدین و ... دارای "خود کودکانه" و "خود بالغانه" می‌باشند و و بسته به اینکه در چه شرایط  و چه خانواده و چه روش تربیتی رشد کرده اند این "خود" متفاوت می‌شود .منظور از “خود کودکانه”  آن قسمتی از کودکان است که بازی ،تفریح و شادی را در اولویت قرار می‌دهد و جیغ و داد و سرو صدا دارد و منظور از “خود بالغانه”  آن قسمتی است که وقتی وارد جمعی می‌شود و یا وارد مدرسه و مهد کودک می‌شود خودش کارهایش را انجام می‌دهد و مستقل می‌باشد.

اینکه کدام قسمت در کودکان پررنگ تر می‌شود بسته به نوع رفتار والدین دارد که فرزندشان را به سمت کودکی با شخصیت نرمال و مستقل رشد دهند .

والدین باید پذیرای این موضوع باشند که فرزندانشان در پروسه رشدی که دارند در موارد مختلف مستقل می‌شوند و از زمانی که کودک در حدود 7،8 ماهگی می‌تواند بشیند این استقلال در حال شکل گیری است و والدین می‌بایست این استقلال را بپذیرند و فرزندشان را وابسته ی افراطی به خودشان رشد ندهند زیرا این موضوع می‌تواند بستر شخصیت آسیب پذیر را فراهم کند.

راهکارهایی برای داشتن شخصیت سالم :

• دادن حس ارزشمندی از طرف والدین به فرزندان برای درک این موضوع نقش والدین بسیار حائز اهمیت می‌باشد و والدین نباید ابراز افراطی عشق و علاقه داشته باشند و باید به مرزبندی احساسی و روانی فرزندان احترام گذاشته شود .
• در مقابل اظهار نظرات منفی دیگران از فرزندانمان واقع بین باشیم و به جا از فرزندانمان دفاع کنیم و دفاع جانبگیرانه و افراطی نداشته باشیم(در مقابل فشار دیگران برای بوسیدن و بغل کردن فرزندمان، فرزندمان را مجبور به انجام این کار نکنیم و حق انتخاب بدهیم)
• اعتماد به نفس و عزت نفس فرزندمان را زیر سوال نبریم، همه فرزندان به صورت یکسانی متولد می‌شوند و این رفتار والدین است که می‌تواند باعث تقویت و یا تضعیف  این حس شود. به توانمندی های فرزندمان اعتماد داشته باشیم و به او اجازه آزمون و خطا دهیم. با تنبیه، تحقیر،توهین و ... اعتماد به نفس فرزندانمان را زیر سوال نبریم که این موضوع در شکل گیری شخصیت سالم بسیار مهم می‌باشد.
•  به فرزندانمان اجازه انتخاب کردن،تصمیم گیری و .. بدهیم. اجازه ندهیم که همیشه دنباله رو والدین باشد و بله قربان گو باشد.
• در موارد متناسب با سنش از او نظر خواهی کنیم و و به نظراتش احترام بگداریم. در مورد نظراتش با او صحبت کنیم وفرزندمان را به چالش بکشیم.
•  به خواسته های کودکانمان بلا فاصله نه، نگوییم. ابتدا در مورد خواسته اش صحبت کنیم و بعد نظر نهایی خودمان را ابراز کنیم در این صورت به رشد مهارت های اجتماعی فرزندمان کمک کرده ایم.
•  در مورد فرزندانمان حکم کلی ندهیم که تو همیشه عالی هستی و یا بالعکس تو هیچ وقت کارات درست نیست. در این صورت پایه شخصیت سالم را دچار اشکال کرده ایم.

والدین باید به این موضوع توجه کنند که در ابتدا مشکلات رفتاری و شخصیتی خود را اصلاح کنند و سپس از فرزندانشان انتظار خوب بودن داشته باشند.

این را بپذیریم که فرزند بی عیب و نقص وجود ندارد همانطور که خودمان نیز به عنوان والد عاری از اشکال نیستیم.

اینستاگرام ما : @Mahdhaye_Elahe