پرخاشگر یا جرات مند؟!

پرخاشگری و جرات ورزی دو واکنش کاملا متفاوت به خشم هستند و معمولا به دلیل عدم تمایز با هم اشتباه گرفته می‌شوند و مرز باریکی بین اقدام به آنها می‌باشد و گاها افرادی که پرخاشگری می‌کنند با این توجیه که جراتمندند به رفتار خود ادامه می‌دهند و والدین زیادی هم به دلیل اینکه این دو موضوع را از هم تفکیک می‌کنند، در مواقع زیادی از رفتار پرخاشگرانه فرزندشان ایرادی نمی‌گیرند و از رفتار آنها در محیط های مختلف دفاع می‌کنند.

پرخاشگری چیست؟

دفاع کردن از حقوق خود به شیوه خصمانه. هدف افراد در پرخاشگری گرفتن امتیاز از دیگران است. کودکان پرخاشگر نیازهای خودشان را از طریق توهین و تحقیر و زورگویی به دیگران برآورده می‌کنند. این کودکان درکی از ارتباط صمیمانه ندارند و به فکر ارضای نیازهای خودشان هستند که در این موارد نقش کارتون ها و فیلم ها بسیار حائز اهمیت می‌باشد.

جراتمندی چیست؟

دفاع از حقوق خود و بیان احساس و فکر خود به صورت صادقانه. چه بهتر که به فرزندانمان آموزش دهیم که باید در مورد خواسته هایشان با بقیه صحبت کنند و برای دیگران ارزش قائل شوند و احترام بگذارند ولی از دیگران سو استفاده نکنند و به بقیه هم این اجازه را ندهند و لازمه جراتمند بودن، انعطاف پذیری است که باید در خانواده به کودک آموزش داده شود و کودک الگوبرداری از این موضوع را داشته باشد.

معمولا کودکان به 2 دلیل عصبانی می‌شوند و پرخاشگری دارند:

1- ناکامی

2- عصبانیت آموخته شده

کودکان به مرور یاد می‌گیرند که می‌توانند با کج خلقی به آنچه می‌خواهند برسند هر چه والدین در مقابل این رفتارها بیشتر تسلیم شوند، کودک به احتمال بیشتری از این روش برای رسیدن به خواسته هایش استفاده مي‌كند. بررسي كنيد كه كودكتان در چه زماني، تحت چه شرايطي، در برابر چه كساني و با چه محرك هايي كج خلقي می‌‌كند. از قبل رفتار درست تحت آن شرايط را برايش توضيح دهيد و انجام دهيد. به او بگوييد اگر بدون كج خلقي و با گفتگو به شما بفهماند كه از چه چيزي ناراحت است خيلي خوشحال خواهيد شد.

عصباني نشويد!!!

وقتي در مقابل پرخاشگري كودك خود با خشم و عصبانيت عكس العمل نشان مي‌دهيد، در واقع به طور غير مستقيم به  او مي‌آموزيد كه عصبانيت وسيله كارساز و موثري براي دست يافتن به اهداف است، در عوض مي‌توانيد بگوييد  وقتي از گريه كردن دست برداشتي، در موردش با هم صحبت مي‌كنيم و راهي پيدا مي‌كنيم.

به كودكتان آموزش دهيد خشمش را به صورت درست و سالم برون ريزي كند.

مثلا براي كسي كه از دستش عصباني است نامه اي بنويسد و در آخر آن را دور بريزد.يا در مورد احساساتش نقاشي بكشد و بعد خط خطي كندو ..... .

چه بايد كرد؟؟؟

ريشه اضطراب و نگراني كودك را شناسايي و بر طرف كنيد. معمولا كودكي كه بر اثر اضطراب پرخاشگري مي‌كند بلافاصله پشيمان مي‌شود و عذرخواهي مي‌كند،در اينصورت حتما عذرخواهي اش را بپذيريد و با او به نرمي و ملايمت صحبت كنيد تا علت نگرانيش را پيدا كنيد.

 به جاي اينكه بگوييد معذرت خواهي چه فايده اي داره؟؟؟مي‌توانيد بگوييد من مي‌فهمم كه بعضي چيزها تورا ناراحت كرده ولي وقتي ما عصباني هستيم به خودمان آسيب مي رسانيم چه چيزي انقدر تو را ناراحت كرده؟؟

نبايد اجازه دهيم پرخاشگري و خشونت در كودك تثبيت شود و به صورت عادت درآيد!